کافه ستیزی

کافه ستیزی

فرهاد قنبری

محسن منصوری، استاندار تهران در پایان جلسه ستاد امر به معروف و نهی از منکر استان در جمع خبرنگاران گفته است:
«در این جلسه گزارشی از اماکنی که در شهر تهران ساختارشکنی می‌کنند همچون برخی کافه‌ها و رستوران‌ها که با اهدافی خاص در اطراف دانشگاه‌ها شکل گرفته‌اند و ارتباط آن‌ها با ساختارهای بیگانه رصد شده، ارائه شد که برای ساماندهی آن‌ها به زودی طرحی عملیاتی اجرایی خواهد شد»

کافه ها در اکثر کشورهای جهان عموما در کنار دانشگاهها و کتابفروشی ها و اماکن فرهنگی شکل می گیرد و پی بردن به دلیل آن هم نیاز به هوش زیادی ندارد.بنا به گزارش پایگاه خبری قلم کارون،مخاطب کافه ها عموما جوانان و دانشجویان هستند و طبیعتا کسی که کاسبی راه می اندازد، ابتدا جامعه هدف خود را شناسایی کرده و سپس اقدام می کند.

احتمالا دغدغه اصلی استاندار تهران نه چرایی وجود کافه در اطراف دانشگاه بلکه خود وجود کافه است.
کافه و کافه نشینی از واردات فرهنگ مدرن غربی است و در مقابل قهوه خانه های سنتی ایران شکل گرفت. مخاطبان کافه ها بر خلاف قهوه خانه ها دانشجویان و طبقه متوسط شهری هستند که عموما از سبک زندگی مدرن پیروی می کنند.

کافه ها در سالهای اخیر در برخی شهرهای بزرگ ایران به ویژه شهر تهران رشد فزاینده ای داشته اند.
کافه ها ملال زندگی روزمره را برای ساعاتی به فراموشی می سپارند. کافه ها پناهگاهی برای گریز هستند، گریز از تنهایی، گریز از خویشتن، گریز از جامعه و..

کافه ها شکل و ساختاری کاملا غربی دارند.
از نام های انتخابی و چینش صندلی ها تا عکس های بر روی دیوار و موزیک در حال پخش و منوها همه غربی و جدا از جامعه و فرهنگ جامعه ماست.
کافه ها مکانی برای سفر و دور شدن از وطن با کمترین هزینه ممکن است. در کافه ها تعصبات و محدودیت های اجتماعی کمتر است و دود سیگارها و خوراکی ها و نوشیدنی ها صحبت ها، بحث ها و کنش ها همه شیوه و سبک و سیاق جوامع مدرن غربی را دارد.

کافه ها علاوه بر این نشانه هم هستند. نشانه مدرن بودن، نشانه روشنفکری، نشانه هنرمندی، نشانه آوانگارد، نشانه فردیت و سوژگی، نشانه فرهنگ و زیست جهانی متفاوت.
مبلغی که در کافه ها پرداخت می شود صرفا پول قهوه و چای و غذا نیست، بلکه هزینه ای است که برای ساعتی گریز از تنهایی و یاس، گریز از سر و صدا و تعصبات و سخت گیری های روزمره پرداخت می شود.

کافه ها عموما حریمی نیمه خصوصی محسوب میشوند و افراد آزادی بیشتری احساس می کنند. در کافه ها کنترل کمتری نسبت به کوچه و خیابان وجود دارد.

و بر اساس چنین الگوهایی است که محافظه کاران اساس وجود کافه و مخاطبان کافه ها را در تقابل با الگو و سبک زندگی و گفتمان خود می دانند و هرازگاهی به بهانه های مختلف سعی در محدود کردن آنها می نمایند.